Kënga “E duam lumturinë” e Parashqevi Simakut, një prej hitëve më të njohura të muzikës shqiptare, ka pësuar një ndryshim të papritur në platformën YouTube, duke shkaktuar një valë diskutimesh dhe spekulimesh në media dhe rrjetet sociale.
Pas më shumë se nëntë vjetësh në YouTube dhe me gati 6 milion shikime, versioni origjinal i këngës është fshirë nga kanali jozyrtar ku ishte ngarkuar. Një javë më parë, kënga kishte përjetuar një rritje të madhe në numrin e klikimeve, me më shumë se 200 mijë vizita të reja, për shkak të interesit të shtuar për jetën dhe karrierën e këngëtares në Shtetet e Bashkuara.
Parashqevi Simaku, e cila është bërë simbol i muzikës popullore shqiptare, duket se nuk ka përfituar ndonjëherë monetarisht nga vepra e saj. Mungesa e menaxhimit të duhur të të drejtave të autorit ka qenë një pengesë për shumë artistë si ajo, të cilët çdoherë e më shumë po përballen me sfida të reja në industrinë muzikore.
Pikërisht në këtë kontekst, fshirja e këngës “E duam lumturinë” ka ngritur shumë pyetje. Pse u fshi kënga? Dhe kush është përgjegjës për këtë veprim? Pas pak ditësh, kënga është rihedhur në YouTube, këtë herë nga kanali zyrtar i Pirro Çakos, kompozitorit të saj. Ky veprim ka rikthyer vëmendjen tek artisti dhe muzikanti, që shpeshherë ka qenë nën hije të përjetshme të këngëtarëve më të njohur.
Aktualisht, të drejtat e këngës duken se janë në menaxhimin e kompanisë “FOLÉ”. Ky ndryshim në menaxhim mund të simbolizojë një hap të ri në mbrojtjen e të drejtave të artistëve shqiptarë, për të siguruar që ata të marrin atë që u takon nga puna e tyre. Pakënaqësitë e mëparshme për mënyrën se si janë trajtuar të drejtat e autorit po shndërrohen në një debat më të gjerë mbi nevojën për transparencë dhe mbështetje institucionale për artistët.
Me këngën e saj, Parashqevi Simaku jo vetëm që ka rikthyer nostalgji te adhuruesit e muzikës tradicionale shqiptare, por gjithashtu ka nxitur një reflektim të rëndësishëm mbi sfidat që kanë artistët në botën dixhitale. Pavarësisht nga fshirja e këngës, mbështetja e madhe nga publiku tregon se vlera e artit të saj është e pakontestueshme.
Për më tepër, manifestimi i interesit të ri për këngën u ndihmua nga mediat sociale, ku fansat dhe përkrahësit e saj e kanë bërë këtë këngë një nga temat më të diskutuara. Në një periudhë ku artistët e rinj po shfaqin talentin e tyre në rrjetet sociale, rikthimi i këtij hiti të njohur tregon se arti vazhdon të ketë fuqi të madhe në krijimin e lidhjeve dhe mbështetje të ndërsjellë.
Ky zhvillim është një dëshmi se, përkundër pengesave që hasin artistët, pasioni për muzikën dhe traditat kulturore shqiptare mbetet i fortë. Një reflektim mbi vlerat që përfaqëson Parashqevi Simaku dhe këngët e saj, mund të shërbejë si një frymëzim për krijuesit e rinj, duke i inkurajuar ata që të luftojnë për të drejtat e tyre dhe për të siguruar një vend në industrinë muzikore.
Me rikthimin e “E duam lumturinë”, shumë e kanë vënë re se krijuesit shqiptarë po përpiqen të marrin kontrollin e duhur mbi punën e tyre. Ky rast mund të shërbejë si një levë për ndryshime në të ardhmen, duke kontribuar në evoluimin e një skene muzikore më të shëndetshme dhe më të drejtë për të gjithë artistët.
